Wethouder Hilde van Garderen (VVD) over de stedelijke vernieuwing 2.0 – Haven en Buiten klaar voor de toekomst 

In: Interview | Editie:

Tekst: | Fotografie:

Hilde van Garderen heeft een portefeuille waarmee ze doelbewust de verbinding maakt tussen openbare ruimte, stedelijke vernieuwing en cultuur. Belangrijk voor de ambitie van Almere als gezonde groene stad. Haar aandacht ligt momenteel vooral in Almere-Haven en -Buiten.

‘Gezondheid is belangrijk voor me,’ steekt Hilde van wal. ‘Ik ben vegetariër en gezond leven is voor mij erg belangrijk. Ik heb nog nooit zoveel door mijn stad gelopen als nu, tijdens coronatijd. Wat een mooie stad hebben we. Gelukkig hou ik ook van een wit wijntje, en dat past natuurlijk bij de VVD.’ Ze glimlacht en het ijs is gebroken. Door de verwijzing naar dat witte wijntje hebben wij ‘t al gauw over de veranderingen in de Havenkom, straks dé plek om te flaneren en samen een terrasje te pikken. ‘We creëren daar een Franse sfeer,’ vertelt Hilde. ‘Er gaat veel op de schop: vergroening van de Havenkom en prachtige nieuwe terrassen, terwijl het gebied autoluw wordt, met de auto als gast. Er komt veel groen langs het water, maar bezoekers houden gewoon goed uitzicht over het water.’

Oud in een nieuw jasje

‘We hebben een BIZ (Bedrijven-Investerings-Zone) gefaciliteerd, een samenwerking met alle ondernemers in Haven, die voor een blijvende kwaliteitsimpuls zorgt. Tenslotte is Haven het oudste en intiemste deel van Almere en daar moet je zuinig op zijn. De Sluisgarage wordt vernieuwd, krijgt goede verlichting en een goede routing naar de plekken waar je graag naar toe wilt: haven en winkelgebied. De Roef, het allereerste gebouw van Almere Haven, krijgt een grondige opknapbeurt; oftewel de oude Roef in een nieuw jasje, vanuit respect voor de geschiedenis, met een kleinere winkel beneden en boven appartementen. Binnenin komt een patio en er komen zonnepanelen op het dak.’

Haven is het oudste en intiemste deel van Almere; daar moet je zuinig op zijn

Water weer echt beleven

De nieuwe plannen zijn een gezamenlijk initiatief van bewoners en organisaties. Eind 2020 zijn die getoond in een buitententoonstelling in de havenkom. ‘Doel is dat Almeerders de Havenkom meer gaan waarderen,’ vertelt Hilde. ‘Je gaat het water weer echt beleven. De school De Meergronden wordt een open groene omgeving en daar tegenover, in het leegstaande kantoorpand waar ooit Vedior zat, komen appartementen.’

Bruisende cultuur in Almere-Buiten

In één adem gaat Hilde door naar Almere-Buiten, een stadsdeel met bijna 60.000 bewoners. ‘Wil je uitnodigende plekken realiseren, dan hoort daar een compacte mix van winkels, groene verblijfsruimte, horeca, kleinschalig wonen en cultuur bij. En dat heeft Buiten best nodig. Ik ben enorm blij met de goedkeuring van de gemeenteraad voor de plannen voor een nieuw Cultuurhuis in het centrum. 

Op dat terrein kunnen we nu stappen maken. Het cultuurhuis wordt samen met het Erfgoedhuis en de Bibliotheek het culturele middelpunt van het centrumgebied. Deze cultuurinjectie moet het centrum een boost geven. Aan het Baltimoreplein is een Holiday Inn Hotel gebouwd dat in augustus opent. Het station wordt meteen ook aangepakt en krijgt een prettige, open structuur. Beide kanten van het station worden een eenheid.’

Wethouder zijn in de stad waar je woont en werkt, is enorm eervol

Verover het Baltimoreplein

Op het Baltimoreplein komt een prachtig kunstwerk, op deze plek de kers op de taart. Het is een combinatie van een klein park, speeltuin en kunstwerk. En typisch Almeers: deze kunst is gekozen door Buitenaren. Het kunstproject ‘Verover het Baltimoreplein’ is geïnspireerd op tekeningen en knutselwerkjes van kinderen en wordt een slingerende blauwe lijn door een parkje, met zitjes en alle ruimte om te skaten. Een plek voor álle Almeerders.

Ze schrikken zich een hoedje…

‘Wethouder zijn in de stad waar je al tientallen jaren woont en werkt,’ zegt Hilde, ‘is de meest eervolle baan die je kunt krijgen. Ik ben ambitieus, en zodra dingen in mijn ogen te langzaam gaan, zit ik ambtenaren best weleens achter de broek. Dan loop ik op zondag langs de Havenkom – om even buiten te zijn nu ik veel thuiswerk – en dan bel ik hen als me iets opvalt. Ze schrikken zich een hoedje… De wethouder belt! Op zondag! Terwijl ik dan gewoon even wil weten, waarom dit of dat nog niet gedaan is. Ik houd graag grip op de vooruitgang in de stad. Ik ben een doener en zie graag resultaten.’