Voetbal verbindt

Hij speelde achttien interlands zonder ook maar één verliespartij: een Nederlands record. Van Ajax via Valencia, Sevilla, Saloniki, Groningen en Cyprus keerde Hedwiges Maduro – nu hoofdtrainer O21 bij Almere City FC – terug naar zijn geboortestad. We spreken met hem over de kracht van voetbal en wat de sport voor de maatschappij kan betekenen. 

Mensen zien vaak niet, wat je voor voetbal allemaal opzij moet zetten

Welke rol speelt voetbal in onze samenleving?

‘Voetbal is sport, maar ook cultuur. Voor veel mensen is voetbal een uitlaatklep. Voetbal speelt een grote maatschappelijke rol. Je moet samenwerken, terwijl in een team alle soorten karakters bij elkaar zitten. Waar je ook vandaan komt en hoe je ook bent, je hebt hetzelfde doel: door presteren proberen te winnen. Sport verbindt, voetbal verbindt. Dáár ligt de kracht. Natuurlijk zijn er verschillende meningen, maar uiteindelijk moet je, om samen verder te komen, respecteren en accepteren dat niemand gelijk is of denkt. Iedereen is anders.’

Hoe heeft de sport jou gevormd?

‘Ik ben de jongste van drie broers, de middelste voetbalde ook altijd. Ik speelde mee met jongens van zijn leeftijd. Die waren dus een stuk ouder en daardoor werd ik harder. Elke dag na school was ik op ons pleintje in Almere aan het voetballen. Ik ging op mijn vijftiende al naar Ajax. Dan word je elke dag van school gehaald om te gaan trainen. En dan doe je dus óók nog je huiswerk bij Ajax. Dat zijn lange dagen, en dat vergt veel discipline van een kind. Natuurlijk wil bijna elk kind profvoetballer worden. Toch slagen er maar weinig. Je moet er enorm veel voor opgeven. Je mist verjaardagen, kunt vaak niet mee als je vrienden lekker gaan stappen. En wanneer je eenmaal prof bent, wordt dat zelfs alleen maar erger. Dan word je pas écht geleefd. Mensen denken dat je lekker voetbalt, maar ze vergeten wat je daar allemaal voor opzij moet zetten. Natuurlijk geniet je intens van het spelletje, en als je goed presteert, kun je er inderdaad ook flink mee verdienen. Maar het vergt gigantisch veel discipline.’

Zulke jongens leggen een enorme dosis passie en temperament aan de dag

Jij traint spelers op de rand van hun volwassenheid. Dat lijkt me geen makkelijke opgave.

‘Ik hamer er vanaf dag één op, dat we familie zijn. Onder 21 is een heel lastige, en misschien zelfs wel de moeilijkste leeftijdsgroep om te trainen. Een paar van die jongens gaan naar de A-selectie, die worden prof. De anderen dus niet. Daar komt een mentaal aspect, zoals omgaan met teleurstellingen, bij kijken. Je speelt niet altijd met een vast elftal, omdat de beste spelers op zeker moment weg zijn. Daarom blijf ik ook benadrukken dat we familie zijn, allemaal. Of er iemand weggaat of weer terug moet komen, we zijn allemaal gelijk. We vechten voor elkaar, willen allemaal dat we goed presteren. Daar komt respect bij kijken. De jongens zeggen zelf ook dat ze familie zijn, en dat besef helpt hen zich aan te passen bij teleurstellingen of juist succesbelevingen.’

Hoe heb jij de maatschappelijke rol van voetbal in het buitenland ervaren?

‘In Nederland denken wij misschien dat voetbal erg leeft, maar in Zuid-Europa is dat gevoel nog veel intenser. In Spanje hebben ze zeven voetbalkranten, die elke dag uitkomen! Dat kunnen we ons hier niet voorstellen. Nederlanders zijn relatief gezien nuchter. Zeker als je kijkt naar kinderen in zuidelijke landen: de wil om te presteren en te winnen wordt er al van kleins af aan ingegoten. Voor hen betekent de kans om profvoetballer te worden een kans om hun familie te onderhouden. Dat is ook één van de redenen waarom wij in Nederland graag Zuid-Amerikanen of Spanjaarden binnenhalen: zulke spelers brengen meer hardheid en karakter in een team. Die jongens zijn vaak opgegroeid op straat, hadden nauwelijks geld, en leggen een enorme dosis passie en temperament aan de dag.’

Wat betekent Almere City FC voor onze stad?

‘Almere is groot, jong en prachtig centraal gelegen. Het is nú tijd dat Almere met zijn voetbalclub een eigen identiteit krijgt. Daarvoor is het belangrijk om Almeerse ondernemers aan te trekken die binding met de club willen.’

Wat kan de club doen voor de Almeerse samenleving?

‘Heel veel. Zo zijn wij bijvoorbeeld van plan om jonge talenten presentaties te laten geven op scholen, over onderwerpen als racisme: hoe dat gaat in het voetbal, wat ze meemaken in de klas en of dat normaal is. Zo leren de kinderen hun verantwoordelijkheid te nemen naar hun eigen klasgenoten toe. School, voetbal en jongeren gaan soepel samen op de weg naar maatschappelijke verbetering.’

Het is nú tijd dat Almere met zijn voetbalclub een eigen identiteit krijgt