Hoe is het om je droomhuis te koop te zetten? Het huis waarin je je ziel en zaligheid hebt gelegd? Daphne Riupassa en Rutger Schuitemaker wonen al vijftien jaar met veel genoegen in hun zelfontworpen stadsvilla in Tussen de Vaarten. Toch is het nu tijd om het huis te verlaten. Daphne laat je meekijken in haar woning én in haar persoonlijke leven. 

Loop je door de Pieter Brueghelstraat, dan springt het huis op nummer 126 direct in het oog. Te midden van voornamelijk in traditionele stijl gebouwde vrijstaande woningen is de moderne, witte villa een opvallende verschijning. En zodra je voet over de drempel zet, voel je al de warme sfeer. ‘Het is een echt leefhuis,’ vindt Daphne. In 1998 kochten zij en haar man een kavel in Tussen de Vaarten en begonnen ze enthousiast met ontwerpen. Ze kienden alles nauwgezet uit, tot in de kleinste details. Stad en land reden ze af op zoek naar de mooiste onderdelen en accessoires. ‘We gingen zelfs naar Duitsland voor een brievenbus. Het was een langdurig proces, maar ontzettend leuk om alles helemaal zelf te bedenken.’ Als de dag van gisteren herinnert ze zich het moment dat het huis af was: ‘We hadden twee rieten stoelen in de verder nog lege woonkamer gezet. Voor de open haard brachten we een toost uit op ons nieuwe droomhuis. Het was echt te gek!’

Was dit jullie eerste huis in Almere?

‘Nee. Toen wij twintig jaar geleden na een periode in Amerika terugkeerden naar Nederland, vond Rutger een baan bij de Provincie Flevoland. Daarbij hoorde ook een vestigingsverplichting en zo kwamen we in Almere terecht. In Filmwijk vonden we een huurwoning, waar we een tijdje heel prettig hebben gewoond. Flevoland en met name new town Almere voelde als een soort te ontginnen gebied, ook voor ons persoonlijk. We hadden goede verwachtingen van de kwaliteit van de stad, de architectuur, de cultuur en de landschapskunst. In het begin waren we daar allebei ook nauw bij betrokken.’

Waar hebben jullie op gelet bij het ontwerpen van je woning?

‘Ruimte en licht vonden we heel belangrijk. Alle kamers zijn dus hoog en royaal van opzet. Ook de hal is ruim, met de rode wenteltrap als eyecatcher. De woonkamer heeft grote ramen, waardoor de tuin bij het huis betrokken wordt. In iedere ruimte valt het licht aan twee kanten naar binnen. Verder brachten we een aantal bijzondere details aan, die herinneren aan onze tijd in Amerika. Daar waren we ooit in een hotel met een bad, midden in de kamer. Dat vond ik zo geweldig! In onze slaapkamer hebben we dan ook een heerlijk ligbad laten maken – plus een open haard.’

Wat ga je straks vooral missen?

‘Als we straks in ons nieuwe appartement in Haarlem wonen, ga ik onze tuin absoluut  missen. Tuinieren vind ik heerlijk. Elk boompje en ieder struikje in de tuin hebben we eigenhandig in de aarde gezet. Er staan veel vaste planten in allerlei kleuren en ik heb pas geleden weer bloembollen gepoot. In de zomer voelt de woning voor ons als een vakantiehuis. Terwijl het in de winter geen kale bedoening is, dankzij de groene heg rondom de tuin.’

Het huis is helemaal afgestemd op jullie wensen. Maar nieuwe bewoners hebben misschien heel andere ideeën over hun droomhuis. 

‘Dat kan natuurlijk, maar het leuke van deze woning is dat je er alle kanten mee uit kunt. De basis is perfect en nodigt uit tot creativiteit. Met een paar simpele aanpassingen kun je het huis helemaal naar je eigen hand zetten. Van de garage kun je bijvoorbeeld een praktijkruimte of kantoor aan huis maken, door de roldeur aan de voorkant te vervangen door glas. De bergzolder kun je met een dakkapel uitbreiden, waardoor een extra kamer ontstaat. Wat mij ook geweldig lijkt: een dakterras. Of een terras aan de voorkant van de woning, waar je tot ’s avonds laat van het zonnetje kunt genieten. Ik zie het al helemaal voor me!’

Hoe kijk je inmiddels tegen Almere aan?

‘Natuur speelt een belangrijke rol in ons leven, en wij lopen en fietsen dan ook veel. We hebben hier prachtige gebieden ontdekt en de Almeerse natuur zien meegroeien met de stad. Neem nu de Lepelaarplassen. Dat wordt steeds meer natuur, in plaats van een aangelegd bosje. Ook de Oostvaardersplassen vinden we geweldig. Ik kan enorm genieten van het uitzicht op de heuvel vlakbij bezoekerscentrum De Oostvaarders. Familie en vrienden nemen wij regelmatig mee de Almeerse natuur in. Wat dat betreft zijn we echt ambassadeurs van Almere geworden.’

Ik ben een dromer, maar ook een doener

Waarom gaan jullie nu dan weg uit Almere?

‘Zes jaar kreeg ik de diagnose eierstokkanker. Ik heb een aantal zware behandelingen achter de rug en mijn mobiliteit gaat langzaam maar zeker achteruit. Bovendien werkt Rutger inmiddels drie dagen per week in Den Haag, waardoor hij niet meer aan Flevoland gebonden is. Na veel wikken en wegen hebben we daarom besloten ons droomhuis te koop te zetten. Midden in het centrum van Haarlem, de omgeving waar mijn roots liggen, hebben we een appartement gevonden, met aan de ene kant uitzicht op de stad en aan de andere kant op de duinen. Het openbaar vervoer is om de hoek. Maar het afscheid van ons geliefde huis valt niet mee. We hebben hier zoveel meegemaakt. Toch voelt de verhuizing naar Haarlem goed. Aan de ene kant ben ik namelijk volop bezig met afscheid nemen. Ik ben bijvoorbeeld mijn uitvaart al aan het regelen. Maar samen gaan we nu toch nog een nieuwe toekomst tegemoet in ons nieuwe appartement. En doordat we ons huis nu aan het opruimen zijn, komen er allerlei herinneringen naar boven. Het is me heel dierbaar dat we dit samen kunnen doen.’

Heeft je ziekte je veranderd?

‘Ja, duizend procent. Ik ben volwassen geworden, snap hoe het leven in elkaar zit. Ik voel zo goed wat je te verliezen hebt. Aan de ene kant kan ik niet meer zorgeloos leven, maar ik leef nu zoveel bewuster. Inmiddels besef ik, dat alle dagen een feestje zijn, en dat je ook van kleine dingen iets moois kunt maken. Ik weet niet of ik dat inzicht en die innerlijke groei ook zonder de kanker had bereikt. Voordat ik ziek werd, was ik een enorme workaholic. Ook dat is veranderd. Ik hóef niets meer, maar ik merk wel dat ik het nog steeds fijn vind om projecten op te pakken. Ik ben een dromer, maar ook een doener. Als actie-mens ben ik in mijn element.’

Dat blijkt ook wel uit je uitgebreide cv. Je hebt ervaring op een heleboel terreinen: van projectontwikkeling tot fondsenwerving en van evenementenplanning tot coaching. ‘Toen we net in Almere woonden, vond ik een baan bij een Almeers bedrijf. Zo leerde ik de stad snel kennen. In 1999 ben ik voor mezelf begonnen. Ik werkte als coach vanuit mijn kantoor aan huis. Daarnaast had ik een kantoor in het ondernemingencentrum in Lelystad, waar ik gespecialiseerd was in het begeleiden van startende ondernemers, met name vanuit een werkloosheidsituatie. Ook begeleidde ik managers in het bedrijfsleven. Alles met heel veel plezier.’ 

Waar gaat je hart nu sneller van kloppen? 

‘Creatieve dingen doen. In mijn werk ben ik altijd heel serieus geweest, hoewel ik een enorm speelse geest heb. Had ik dat maar eerder ingezien, denk ik nu. Ik heb kunstgeschiedenis gestudeerd omdat ik van kunst houd, maar in de praktijk ben je dan vooral bezig met theorie en niet met de uitvoering. Als ik nu opnieuw een beroep zou kunnen kiezen, dan zou het iets creatiefs zijn. Films maken of iets gaan doen met industriële vormgeving. Het proces van scheppen vind ik fascinerend.’

Ik wil graag iets nalaten, dat mij onsterfelijk maakt

Sinds je ziek bent, houd je een persoonlijk blog bij. Waarom ben je dat gaan doen?

‘Ik ben nogal chaotisch. Het leek me handig om op één centraal punt alles te noteren over de onderzoeken, de uitslagen en de informatie van artsen. In mijn strijd tegen de kanker grijp ik alle kansen, ook alternatieve behandelingen. Ik werk hard om mijn conditie op peil te houden, heb mijn voeding en leefpatroon aangepast. Dat heb ik allemaal beschreven. Maar ik schreef ook om familie en vrienden te informeren over het verloop van mijn ziekte. Het is een heel persoonlijk blog geworden. Voor mijzelf was het een manier om mijn emoties kwijt te kunnen. Later merkte ik dat ook lotgenoten er baat bij hebben, omdat ik veel medische informatie geef. Overigens heb ik nu al een jaar niet meer aan het blog gewerkt, maar ik ben van plan om het binnenkort te updaten. Ik heb een enorme manifestatiedrift. Schrijven, fotograferen, dingen vastleggen. Ik wil graag iets nalaten, dat mij onsterfelijk maakt.’