‘Wat wij destijds deden met Curry & Van Inkel was nog nooit vertoond,’ vertelt Jeroen van Inkel. ‘Twee gewone jongens, die lekker met elkaar zaten te ouwehoeren over muziek, popidolen en wat al niet meer. Ik denk dat wij aan de wieg stonden van de sidekick in Nederland.’ Zijn wilde haren mag hij dan grotendeels kwijt zijn, rebels is hij af en toe zéker nog…

Jeroen van Inkel (53) hangt onderuit in een stoel aan de keukentafel in zijn huis. Even gaat hij rechtop zitten, om zijn betoog kracht bij te zetten. ‘Bart van Leeuwen en Erik de Zwart hadden in de periode vóór ons hun programma Bart & De Zwart. Zij hadden eigenlijk ook een soort van duo-aanpak, maar presenteerden gewoon na elkaar in hetzelfde tijdblok. Wat Adam Curry en ik deden was écht nieuw. Op Hilversum 3 waren ze gewend aan ‘een plaatje en een praatje’. Iedereen in de studio hield zijn mond als de presentator sprak. Niet bij Curry & Van Inkel! En je hoorde op de achtergrond af en toe ook gewoon iemand de vaatwasser inruimen. Bijvoorbeeld. Lekker los, ontspannen. Dat was wennen in Hilversum, hoor. Zelfs onze directeur Lex Harding geloofde er eerst niet zo in. En kijk nu eens: Edwin Evers, Coen & Sander, Gerard Ekdom … De sidekick bepaalt in veel programma’s mede de sfeer. En bij radio maken draait in mijn ogen alles om sfeer. Radio maken is véél meer dan een intro volkletsen, totdat de artiest begint te zingen.’

Radiodirecteur Lex Harding geloofde eerst niet in onze aanpak. Maar kijk nu eens: Edwin Evers, Coen & Sander, Giel Beelen. Ze doen het allemaal!

Disco uit de Wehkampgids

Jeroen van Inkel werd in Amsterdam-West geboren als Jeroen Hendrik Donderwinkel. Zijn passie voor muziek kreeg hij van thuis mee. ‘Mijn vader nam op zijn bandrecorder dikwijls tv-tunes op,’ zegt hij. ‘Van Batman en zo. Mijn liefde voor het maken van jingles komt daar vandaan. Weet ik zeker! Ook jingles beschouw ik als een belangrijke factor voor het creëren van sfeer.’ Heel jong wist Jeroen al dat hij iets met muziek wilde doen. ‘Ik luisterde graag naar de Soulshow van Ferry Maat en Frits Spits’ Avondspits. Ferry draaide retestrak, en gebruikte veel jingles. Frits op zijn beurt deed meesterlijke dingen met taal.’ In de loop der jaren liet Jeroen beide radio-iconen samensmelten in zijn eigen stijl. ‘Ach, het ging min of meer als vanzelf,’ mijmert hij. ‘Een vriend van mij had uit de Wehkampgids zo’n discobar gekocht. Man, we gingen helemaal los op zijn zolderkamer! Als ik de microfoon had, imiteerde ik Ferry Maat en Frits Spits tot een nieuw soort DJ. Dat werd dus Jeroen van Inkel. Ja, dat maakte indruk op vrienden. Later traden we met zijn Wehkamp-discobar op bij feesten en partijen.’ Jeroen kwam terecht bij Radio Decibel in Amsterdam. ‘Daar draaiden we – voor Nederland onbekende – muziek uit Amerika en Engeland. En dat werd ontzettend goed beluisterd. Ik leerde daar Adam Curry kennen, begon met hem te werken en gaandeweg kwam de duopresentatie met de losse sfeer tot stand. We deden gewoon wat in ons opkwam, en draaiden muziek die we vooral zélf mooi vonden. Een geweldige tijd. Het pure radio maken.’

Stoer, rebels en vrijgevochten

Adam Curry en Jeroen van Inkel verkasten in het begin van de jaren tachtig naar Radio Veronica. Daar schreven ze samen radiogeschiedenis. Nadat Veronica in 1995 commercieel was gegaan, verwachtte men van de radiopresentatoren dat ze ook tv gingen doen. Ze werden BN’ers. Jeroen: ‘Adam vond dat geweldig. Hij was een echte showman, met zijn leren jacks en zo. Ik vind het ook best wel leuk, maar ben in mijn hart toch meer iemand die het liefst gewoon programma’s wil maken. Ik herinner me drive-in shows in dorpen, waar we onder politiebegeleiding werden aan- en afgevoerd en eigenlijk alleen maar handtekeningen stonden uit de delen. Nee, niet echt mijn ding…’ Adam Curry kreeg een relatie met de vijftien jaar oudere Patricia Paay, de twee vormden een roemrucht showkoppel, en vertrokken later samen naar Amerika. Jeroen werd vervolgens gekoppeld aan Rob Stenders. ‘Voor het grote publiek mag Curry & Van Inkel misschien mijn beste tijd heten, maar persoonlijk ben ik meer tevreden over de periode met Rob Stenders. Zowel met Rob als met Adam ben ik trouwens nog steeds goede vrienden.’ Daarmee onderstreept hij onbewust opnieuw hoe belangrijk sfeer voor hem is. Die voorliefde leidt hem ook steeds weer terug naar Veronica. ‘Die zender hoort bij mij,’ zegt Jeroen. ‘Ik luisterde als kleine jongen al naar Veronica, toen ze nog piraat waren. Veronica was stoer, rebels en vrijgevochten. Daar wilde ik bij horen en het spreekt me nog steeds enorm aan. Toen ze bij Veronica tv gingen maken, deden ze ook vernieuwende dingen, met Starsky & Hutch en vooral ook RockNight: ze zonden gewoon een live-concert uit. Man, dat was vernieuwend! Je moet goed bedenken dat er in die tijd nog geen dvd’s bestonden. Laat staan iets als internet. En dan gewoon twee uur lang live popmuziek op de nationale tv zetten. Dat was echt heel bijzonder!’

Een vriend van mij had uit de Wehkampgids een discobar gekocht. Man, we gingen helemaal los op zijn zolderkamer!

Ken je klassiekers!

‘Ik heb gewerkt voor Q Music en 538,’ gaat Jeroen verder, ‘maar blijk uiteindelijk steeds weer terecht te komen bij Veronica. Je zou dus kunnen zeggen, dat ik daar gewoon thuis ben. Dat kan ook een soort van self fulfilling prophecy zijn, hoor. Misschien. Het is gewoon een feit, dat ik bij Veronica de sfeer aantref, die ik zoek. Ik presenteer er nu elke dag Van Inkel In De Middag.’ Jeroen is 53 jaar, en onwillekeurig dringt zich de vraag op, of een DJ oneindig kan doorgaan. ‘Dat zal moeten blijken,’ antwoordt hij grinnikend. ‘Er staan een boel jonge honden klaar. Nou, die gaan maar lekker hun eigen gang. Ik doe mijn ding. Bij Veronica draai ik vooral muziek uit de jaren ’80, ’90 en de zero’s. Daar associeert het publiek mij mee.’ De basis van Jeroens muzieksmaak ligt in de jaren ’70, in de tijd waarin popmusici naar hartenlust de grenzen opzochten. Van de rock van Status Quo tot de glamrock van Slade, en de geboorte van popmuziek als industrie. ‘Ik hield vooral van de Amerikaanse gitaarrock, met Foreigner en zo,’ zegt hij. ‘Die muziek is nog steeds goed, al zijn de teksten inmiddels een beetje gedateerd. En ik ben gek op Queen. Ontdekt via mijn vader. Die vond Freddie Mercury & co echt fantastisch. Thuis draai ik van alles: van Charlie Parker tot klassiek, maar ook Afrojack, Tiësto en Armin van Buuren. Hedendaagse muziek spreekt mij dus ook enorm aan. Hoe lang je als DJ mee kunt, hangt niet zozeer af van je leeftijd. De grote vraag is: blijf je aanhaken? En mij lukt dat wonderbaarlijk goed. Een paar jaar geleden draaiden mijn dochters ineens muziek die ik niet kende. Die bleek van One Direction te zijn. Die jongens waren hier toen nog onbekend. Het blijkt dus in de genen te zitten! Ja, ik kan die muziek óók best waarderen. Maar weet je waar ik van schrik? Van collega’s die zich strak houden aan de vastgestelde muziekformats, en geen idee hebben welke bands bepalend zijn geweest in de geschiedenis van de popmuziek. Daar ben ik ouderwets in: maak je radio, dan moet je je klassiekers kennen!’

Er staan een boel jonge honden klaar. Nou, die gaan maar lekker hun gang. Ik doe gewoon mijn eigen ding

Ik ben anders dan jullie…

Jeroen woont met echtgenote Sandra (sinds 2004) en dochters Isabel (22) en Teddy (17) in Almeerderhout. ‘Dit is ons derde huis,’ zegt hij. ‘Ik verhuisde van Amsterdam naar Almere, omdat mijn vrouw hier destijds woonde. We begonnen op de Oldewierde en gingen daarna naar het Havenhoofd. Toen ik wat meer geld begon te verdienen, zijn we hier naartoe verhuisd. Nee, niet naar het Gooi. Mijn jongensdroom was om vrij te wonen in het bos. Dat kan hier. Natuurlijk: Blaricum of Laren had ook gekund, maar mijn kinderen hadden hier al hun sociale leven, en wij hadden het gewoon geweldig naar ons zin.’ Evenals veel andere stadgenoten moet ook Jeroen vaak uitleggen waarom hij in Almere woont.

‘Ik heb geen zin om Almere tot in den treure op te hemelen,’ zegt hij. ‘Maar als je een pand in Amsterdam zoekt rond de 900.000 euro, dan vind je hooguit een vierkamerappartement, en moet je óók nog eens extra betalen voor een parkeerplek. In Almere woon je in alle vrijheid, en het is nog dichter bij Hilversum ook. Ik vind het onderhand zelfs een statement. Toch weer dat rebelse dus: ik ben anders dan jullie, ik woon in Almere!’

Mijn jongensdroom was om vrij te wonen in het bos. Dat kan in Almere

Aan de slag onder de olijfboom

‘Mijn leven op de radio stopt nooit,’ zegt Jeroen stellig. ‘Er is altijd wel een zender te vinden die muziek brengt waar ik bij hoor. Ik kom vast wel ergens terecht. Ik heb me niet alleen ontwikkeld als persoon, maar ook in mijn vak: van plaatjesdraaier naar iemand die op de radio een gesprek kan sturen. En ik heb inmiddels ook het schrijven ontdekt. Vorig jaar verscheen mijn debuut Kortsluiting. Het is een literaire thriller over Vrank van Houten, een bekende DJ die in zijn vrije tijd een radioprogramma maakt over misdaad, en daardoor verzeild raakt in een oude zaak. Schrijven geeft mij ontzettend veel plezier. Ik heb een tweede huis in Griekenland, waar ik ’s morgens heerlijk onder de olijfboom aan de slag ga. Dat schrijven combineer ik dan met de vakantie met mijn gezin. Het is iets dat ik zeker meer ga oppakken!’