Lammert Wierstra
is voormalig lid van de ‘straatnaamgevingscommissie’ van de gemeente Almere. Samen met bewoners, stedenbouwkundigen en vertegenwoordigers van de veiligheidsdiensten zat hij regelmatig ‘s avonds aan tafel om nieuwe straatnamen te bedenken. In deze column vertelt Lammert de leukste verhalen achter Almere’s (straat-) namen.
Ver voordat we konden dromen van het huidige Almere, was daar al land dat eeuwen geleden prijs werd gegeven aan het zoute zeewater.
Totdat er behoefte ontstond om land te winnen, om te kunnen voorzien in de voedselbehoefte. Behoefte ook om het land achter de onveilige dijken te behoeden voor overstromingen, zoals er in 1916 nog eentje plaatsvond. Het inpolderingsplan van ir. Lely werd aanvaard en de Afsluitdijk werd als eerste project voltooid in 1932. Daarna viel het water ten prooi aan het land en ontstonden na de proefpolder Andijk, de Wieringermeerpolder, de Noordoostelijke Polder en Oostelijk Flevoland. Zij gingen vooraf aan de drooglegging van Zuidelijk Flevoland.
Zo werd in 1967 het land waar nu Almere ligt, herwonnen op het water en konden de bouwplannen voor de nieuwe stad daadwerkelijk starten. Eerst Almere Haven en daarna Almere Stad. Maar voordat de bouw van Almere Stad kon beginnen, diende het gebied te worden opgehoogd met zand. Dat zand haalde men uit een gebied tussen het huidige Almere Stad en Almere Haven. Daar ontstond een grote, vrij diepe plas die een passende naam diende te krijgen. Daartoe werd een prijsvraag uitgeschreven. De meest opzienbarende inzending was De Placenta. Het was een naam die verwees naar het feit dat het hier een centrale plas betrof, waarvan het verkregen zand dienst deed als moederkoek voor Almere Stad. Die aanduiding heeft het dus niet gehaald… Men koos voor de naam Weerwater, omdat het gebied na diverse keren land te zijn geweest tenslotte WEER WATER werd.
