Een zee van inspiratie

Waar we nu staan, komt voort uit waar we waren

Het begon allemaal met water. Heel veel water. Vele stormachtige nachten spookten over deze plek. Niet één of twee schepen gingen hier ten onder, nee, honderden boten en hun bemanningen verdwenen in de golven.

De eerste pioniers die in Almere neerstreken, waren vastberaden mensen die iets van hun nieuwe plek en hun nieuwe leven wilden maken. Er was nog niets. Hun mogelijkheden waren beperkt, maar tegelijkertijd ook eindeloos. Ze hadden een zee van ruimte om te bouwen aan een nieuwe toekomst.

Een goed verhaal heeft een goed begin en ‘een goed begin is het halve werk’. In november 2019 is ‘t 43 jaar geleden dat de eerste steen voor de bouw van Almere werd gelegd. De eerste stap naar de nieuwe toekomst. 

Elke nieuwe dag schrijven wij geschiedenis. Omdat Almere een jonge stad is, bepalen wij, als een auteur, waar het verhaal naartoe gaat. Ook na ruim 40 jaar ligt de toekomst nog steeds wagenwijd open en zijn de mogelijkheden eindeloos. Als een ‘tabula rasa’ prijkt Almere aan de horizon: het toonbeeld van de maakbare stad. 

Voor kunstenaars is het belangrijk om te kijken naar wat er is, en naar wat er is geweest. Een goed begin is het halve werk: waarom niet voortborduren op een mooi verhaal? Waarom beginnen met het verzinnen van nieuwe verhalen, die geen verbinding hebben met Het Verhaal dat op deze bodem, en dus letterlijk aan onze voeten ligt?

Steeds meer cultuurmakers in Almere erkennen het belang van Het Verhaal van Almere, en in het verlengde daarvan: dat van de Flevopolder. In diverse voorstellingen, beeldende werken en muziek fungeert Het Verhaal als vertrekpunt. Onlangs kwam Bonte Hond met de schoolvoorstelling Onderwater, en maakte beeldend kunstenares Mira Ticheler het kunstwerk De Verbinding, waaraan kinderen uit de buurt de finishing touch gaven.

Ik denk dat kunstenaars bij uitstek de mensen zijn om Het Verhaal als inspiratiebron te hanteren. Om helder te maken waar wij op dit moment zijn, en te laten zien waar wij naartoe gaan. Ik zeg niet dat we geen nieuwe verhalen kunnen – of moeten – maken, maar wél dat nieuwe verhalen voortvloeien uit waar we nu staan. En het is simpel: waar we nu staan, komt voort uit waar we zijn geweest. Zijn we ons bewust van en laten we ons inspireren door Ons Verhaal, dan draagt dat bij aan de identiteit van de stad en de verbondenheid van haar inwoners. Mensen krijgen pas een band met hun stad, wanneer zij het gevoel hebben dat ze op één of andere wijze de cultuur van die stad beïnvloeden: ‘Kijk eens! Dit is van ons. Wij maken deel uit van dit verhaal!’