Belasting, verzekering, onderhoud, afschrijving: een auto is een dure liefhebberij. In ons drukke bestaan kun je ‘m echter nauwelijks missen. Maar… waarom zou je al die lasten zelf blijven dragen? Ga ze delen! Dat kan.
Op allerlei manieren.
In een gemiddeld mensenleven is de auto, na het eigen huis, de duurste aanschaf. Toch doen veel mensen er relatief weinig mee: je auto staat een groot deel van de tijd immers gewoon stil. Misschien heb je er nooit zo over nagedacht, maar strikt genomen ben je bezig met kapitaalvernietiging. Waarom doe je dat?
De eigen auto was in het verleden altijd een statussymbool. Menigeen mat het succes en imago van de ander af aan zijn auto. Bobby Ewing reed een Mercedes cabrio, de huisarts een Volvo of Saab en antiheld Onslow uit Keeping Up Appearances probeerde een oude Ford met spuug en plakband bijeen te houden. Jongens hadden amper hun eerste brommer gestart, of ze fantaseerden al wat ze gingen rijden als ze eenmaal achttien zouden zijn. Hoe diep die autoliefde tegenwoordig nog zit, werd pijnlijk duidelijk toen de overheid belastingvoordelen ging geven op hybride auto’s. Massaal ging Nederland over op weinig sexy, maar fiscaal bijzonder aantrekkelijke modellen. De Mitsubishi Outlander PHEV werd in 2013, nog voor het transportschip Europa had bereikt, dertienduizend keer verkocht. Dat was viermaal zo veel als alle andere modellen van het merk bij elkaar opgeteld, en daarmee werd deze auto de Nedertrabant van onze tijd. Erg diep zit onze autoliefde blijkbaar niet meer: voor een beetje korting laten we ons massaal één en dezelfde auto voorschrijven.
WE HOUDEN DE DEUR OPEN
Het kan eigenlijk niet anders dan dat autodelen, mits het succesvol wordt, een bom is onder het bestaansrecht van veel autofabrikanten. We spreken daarover met Luca de Meo, als CEO wereldwijd de hoogste man van het Spaanse merk Seat, onderdeel van de Volkswagen-groep. Ziet hij autodelen als een bedreiging?
‘Daar wordt inderdaad een hoop over gepraat, al dan niet onzin. Ik vind dat we er serieus naar moeten kijken. Je moet de toekomst niet tegen willen houden. We houden daarom de deur altijd open. Maar ik wil wél benadrukken dat tot dusverre, op fabrikantenniveau tenminste, nog niemand een manier heeft gevonden om geld te verdienen met autodeelprojecten. Ik denk dat je autodelen moet zien als een bijproduct voor de industrie. Ter vergelijking: een halve eeuw geleden was er amper autohuur. Dat is er nu op grote schaal en wij leveren er auto’s aan. En zo zal ook autodelen, in welke vorm dan ook, deel gaan uitmaken van onze mobiliteit. Maar op welke schaal? Een recent onderzoek heeft het over 95 procent in 2030, maar het kan net zo goed tien of twintig procent zijn. Niemand kan dat weten. Maar je moet er als fabrikant wel klaar voor zijn. Kijk naar mijn thuisstad Milaan: daar zijn duizenden deelauto’s, maar het aandeel gereden kilometers is in vergelijking tot privéauto’s en openbaar vervoer te verwaarlozen. En dan heb ik het over een behoorlijk progressieve stad. Nogmaals, we houden de deur open en kijken hoe we er geld mee kunnen verdienen. Want projecten waar niets aan te verdienen valt, zijn gedoemd te mislukken.’
Emotie verdwenen…
Het is meteen ook de ideale voedingsbodem voor een nieuwe benadering van automobiliteit: van bezit naar gebruik. Want als er weinig emotie meer aan vastzit, gaat het er toch alleen nog om hoe je zo snel en goedkoop mogelijk je van A naar B komt? Een pluspunt van autodelen is onder meer dat je flexibel bent in het type dat je rijdt. Wie normaal gesproken zo’n honderd kilometer per dag tussen huis en kantoor pendelt, is uitstekend bediend met een kleine, wellicht zelfs elektrische auto. Maar als de zomervakantie voor de deur staat en je moet met partner, twee kinderen en een berg bagage naar de Spaanse kust, dan heb je een probleem met ruimte en actieradius. Bij autodelen kies je gewoon het type auto dat je op een bepaald moment nodig hebt. Steeds meer initiatieven voor autodeelprojecten steken dan ook de kop op.
In feite is het een soort datingsite voor reizigers
Grote speler
Eén van de pioniers op dat gebied in ons land is Greenwheels, een project dat ruim twintig jaar geleden van start ging. Een vloot kleine rode auto’s, oorspronkelijk herkenbaar aan de groene wieldoppen, stond ter beschikking voor wie een eigen auto niet interessant was. Vandaag de dag is Greenwheels nog steeds een grote speler op dit terrein, en natuurlijk is de organisatie soepel met haar tijd meegegaan. Via de app zoek je een beschikbare auto in de buurt en die reserveer je. Je mobiele telefoon geeft je meteen toegang tot de auto. Greenwheels heeft zo’n 1.700 auto’s in de vloot en die hebben elk gemiddeld 21 bestuurders. Om de aansluiting bij het openbaar vervoer te bevorderen heeft Greenwheels auto’s klaarstaan op negentig spoorwegstations, en krijgen klanten korting op hun treinkaartje.
Als de zomervakantie voor de deur staat, heb je een probleem…
Een gewaagde manier
Een andere manier van autodelen is Blablacar. In feite is het een soort datingsite voor reizigers. Autobezitters melden hun ritten op de site, autolozen kunnen daar op intekenen en zo meeliften en meebetalen aan de kosten. Maar niet alleen de relatief lage kosten zijn voor veel deelnemers reden om bij Blablacar ingeschreven te staan. Zij vinden het gewoon gezellig of interessant om op die wijze nieuwe mensen te leren kennen.
Wellicht de meest gewaagde manier van autodelen is het verhuren van je auto aan anderen, zoals je dat via het internetplatform SnappCar kunt doen. Zodra je bent geregistreerd, kun je op de site zoeken naar beschikbare auto’s in je omgeving. Dat zijn allemaal wagens van particulieren, die op die manier wat willen verdienen aan hun stilstaande voertuig. SnappCar draagt zorg voor zaken als betalingen, reservering en allrisk verzekering. Dat laatste is weliswaar een geruststelling voor wat betreft zichtbare schades, maar als een wildvreemde een dag lang met slippende koppeling rondrijdt of de handrem half aangetrokken houdt, ontdek je de (aanzienlijke) schade pas veel later. Tegen die tijd is de dader allang niet meer traceerbaar, laat staan aansprakelijk te stellen.
Grasduinen
Snappcar is niet alleen interessant voor wie zelf geen auto heeft, juist voor liefhebbers is het leuk om op de site te grasduinen, vanwege de enorme variatie van het aanbod. Van aftandse barrels tot geweldige klassiekers en exoten. Zo vonden we in Almere een echte Burton (een soort bouwpakket-minicabrio op basis van een Eend), maar ook een optimist die een doodgewone Mercedes CLA voor 450 euro per dag te gelde denkt te kunnen maken; je kunt het maar proberen.
SnappCar zelf maakt gewag van een snelle groei. Afgelopen jaar verdubbelde het aantal transacties in Nederland bijna ten opzichte van het jaar ervoor, aldus SnappCar. De site zegt ruim honderdduizend deelnemers te hebben, maar de meeste daarvan zijn huurders. Niettemin tellen we in Almere enkele tientallen autobezitters die het aandurven anderen met hun auto op pad te laten gaan. Keuze genoeg dus voor wie sporadisch wielen nodig heeft. Autodelen staat nu nog in de kinderschoenen, maar op een dag vraagt het om maatje 46…
