Fotograaf en schrijver Bart Buijs fietst door Almere en legt vast wat hem boeit.
Weerwater, Stedenwijkstrand
Ons Weerwater, midden in de stad en pal aan het Stadshart, is een gouden vondst. Loop je vanuit het Stadshart de Esplanade op, dan ontvouwt zich de ruimte op betoverende wijze. Het licht is er meteen anders, een mooi effect van de licht gekleurde bestrating, de blauwe horizon en het zich openende firmament. Een mediterrane sfeer laat zich voelen en de zuivere architectuur van de KAF verschaft het gebied een onmiskenbare internationale allure. Hier is de ambitie van de stad zichtbaar en voelbaar. En toch is ook gedacht aan de gebruikswaarde, want een paar honderd meter verderop wandel je het Stedenwijkstrand op. Overdag druk bezocht door gezinnetjes, en ’s avonds populair bij de jeugd.
Almere Stad, Restaurantplein Het Belfort
Dat Stadshart, ik zou er het hele jaar alle pagina’s van Dag Almere mee kunnen vullen. Het is werkelijk oogverblindend mooi. En tegenwoordig wil ik er wat vroeger op de dag naartoe, want anders lopen er teveel mensen tussen mijn oog en de architectuur. Tja, de stad is van de mensen. Maar nu – voor dit beeld was ik er op Hemelvaartochtend – is het nog rustig en voegen wandelaars alleen maar toe aan de visuele rijkdom. Prachtige vormen en lijnen verschijnen en verdwijnen in een schitterend spel van licht en schaduw. En alles is in zulke mooie materialen uitgevoerd, dat het uitnodigt om er zuinig op te zijn. Na een rondje Citymall eindig ik het liefst op Het Belfort, dat je inmiddels pittoresk kunt noemen. En je wordt er nooit getreiterd door asociaal grommende motorfietsen en stinkende scootertjes. 100% voetgangers, zalig.
Almeerse Hockeyclub
Met zo’n 1450 leden is de Almeerse Hockeyclub één van de grootste sportverenigingen van Almere en als ik er voorbij fiets op Hemelvaartsdag is nét een groot toernooi gestart. Overal sporters, van alle leeftijden. Teams en families zijn niet van elkaar te onderscheiden, het is er oergezellig. Om de een of andere reden eet iedereen taart. En toch zijn ze allemaal slank. Hoe kan dat nou! Er zijn prachtige velden en er is een fantastisch clubgebouw. Je hoeft niet eens een hockeyfan te zijn om er voor af te stappen en het spel vanachter het gaas gade te slaan. Tjonge, wat gaat dat snel, wat gaan ze sportief met elkaar om, en wat willen ze het allemaal graag samen doen. Dat kleine balletje vliegt na razendsnelle stick-bewegingen van de een na de ander. Verslavend leuk om naar te kijken.
Beatrixpark
Het Beatrixpark in hartje stad bezit alles om een Vondelpark te zijn. Maar dat gaat het nooit worden. Want in tegenstelling tot in Amsterdam heeft in Almere bijna iedereen in de buurt een eigen riante tuin. Waarom zou je dan naar het park gaan? Wel, om te sporten bijvoorbeeld. Sabrina moedigt Leyla en Armin aan om nog even vol te houden. Het valt hen zwaar, maar de pret straalt er desondanks vanaf. De kinders ogen, hoe jong ook, al net zo fit als hun moeder. Zojuist zag ik ze een sprintje trekken op de Beatrixpromenade, daarna schoten ze een bospad in, om even later weer uit het Tuinkruidenpad te komen stuiven. En ze bleven onophoudelijk babbelen. Wat een prachtstel. Als ze weg zijn, ga ik even uitpuffen op dat bankje…
Almere Stad, Rameaugracht
Dit is ‘gewoon’ de Rameaugracht in de Muziekwijk, eentje waarvan wij Almeerders helemaal niet opkijken, want al dat water en die groenstroken hóren gewoon bij onze stad. Totdat je een keertje in een andere stad komt, waar ze dan misschien wel een paar dikke bomen en oude gebouwen hebben, maar bij lange na niet zoveel binnenstedelijk groen en blauw. Oh, wat is het dan heerlijk om weer in je eigen stad te zijn. Veel van onze fietspaden volgen die groen-blauwe aders, en als je een beetje slimme route neemt, trap je als bevoorrechte fietser in een half uur van Haven naar Buiten, door overwegend natuur, en kom je nauwelijks gemotoriseerd verkeer tegen.