Paul
Paul van Vilsteren is een Almeerse blogger en hij fietst veel. Dat brengt hem langs onmisbare kunst in en rond Almere. Voor Lifestyle Almere schrijft hij daarover in zijn rubriek ‘Paul’. Ontdek de kunst van de stad door Paul’s ogen.
Vrij en brutaal danst ze op haar sokkel
Ze staat aan de rand van Almere. Vanaf haar positie in de vijver op de hoek van de Sieradenweg en de Collierstraat kijkt ze over de Buitenring richting de Oostvaardersplassen. Dit beeld is van de Sieradenbuurt, de kleinste buurt van Almere-Buiten. Toen in 2008 de laatste woningen werden opgeleverd, heeft burgemeester Annemarie Jorritsma haar zelf onthuld.
Niemand anders dan de bewoners van deze wijk, hun familie en hun vrienden hebben dit beeld ooit gezien. Als je hier niet woont, heb je er niets te zoeken. Er is geen supermarkt of snackbar, geen bushalte of fietspad. De doorgaande weg ligt honderd meter verderop, en aan de oostkant van de wijk ligt de spoordijk als een aarden verdedigingswal.
Op een zaterdagochtend parkeer ik mijn fiets in de berm. Er is niemand op straat. De mensen slapen nog, of lopen in hun pyjama door hun huis. Als ik het talud afloop om Laura van alle kanten te fotograferen, voel ik me zelf bekeken, een indringer, met argusogen gevolgd vanaf de ontbijttafels rond de vijver.
Maar ik trek me nergens iets van aan. Ik ben even stoer als Laura zelf. Trots en ongenaakbaar staat ze daar. Met haar grote bronzen voeten op de betonnen sokkel, haar lange benen in een lichte spreidstand. De armen buigen iets naar achteren, de vingers van haar linkerhand gestrekt. Ze holt haar rug, met de borst vooruit en de neus in de wind.
Deze keurige buurt met villa’s en rijtjeshuizen, met gracht en vijver, flatjes en bungalows, is haar domein. ‘Een mooie plek, een genot om hier te wonen’ staat op het bordje aan haar voeten. Laura voelt zich hier thuis. Vrij en brutaal danst ze op haar sokkel. Naakt en puur kan ze hier zijn, en zo onbevangen als de eerste bewoners van deze kleine enclave aan de rand van de stad.
Ook de meeuwen houden van Laura. Ze zitten op haar hoofd en laten als dank hun uitwerpselen achter op haar gezicht. Mijn koninkrijk voor een hogedrukspuit, hoor ik Laura denken. Wie in de Sieradenbuurt, waaraan zij haar fraaie ode brengt, gunt Laura een schoon en fris gelaat? Opdat zij weer dansend en dromend de einder kan zien.
Paul van Vilsteren
Lees meer blogs van Paul
op http://paulvanvilsteren.com
