Maarten Prinsze
maakt ingewikkelde zaken begrijpelijk. Of het nu om recht, onroerend goed of erfenissen gaat. Dat doet hij in zijn notariaat en ieder kwartaal in een column voor Lifestyle Almere.
Ik kijk altijd vol verwachting uit naar de maand december. Het is een mooie maand. Eerst krijg je allemaal cadeautjes van een oude man in een jurk, met een puntige schoenendoos op zijn hoofd. Zijn neef, die om praktische redenen een broek en slappe muts draagt, komt een tijdje later dat uitdelen nog eens dunnetjes overdoen. De algehele strekking van die laatste happening? Eten. Overmatige consumptie van alcohol zou ook een goede ondertitel zijn. Is het jou trouwens al eens opgevallen dat er rond de kerst een toegenomen activiteit van geüniformeerd volk is? Langs de kant van de weg, compleet met feestverlichting en leuk oranjegekleurde blaaspijpjes, is men dan aan het bijklussen voor de begroting. Voor hen: succes gegarandeerd!
Maar de feestdagen terzijde. In tegenstelling tot dit gezellige samenkomen, is het einde van het jaar ook een periode van bezinning. Zo verzeilde ik laatst, bij het zappen, in een bulletin waarin een onderzoek werd besproken. Het ging over heel lang geleden; tijdens het kabinet Den Uyl. Zoals de oudere lezer nog wel weet, ging er destijds nogal wat mis in het onderwijs en op het spoor. Kort door de bocht ging het onderzoek over – zonder in al te pijnlijke details te treden – oorzaak en gevolg. De uitkomst? Gekwetste mensen en gebeurtenissen, die ernstig uit de hand waren gelopen.
Wat mij in het bulletin opviel, was de manier waarop regering en bestuursapparaat omgaan met de verwerking van de gebeurtenissen, en het boven tafel krijgen van de waarheid. Als lid van de Molukse gemeenschap kon de heer R. Tuhuteru in dat bulletin op keurige en waardige manier wijzen op de manier waarop onze regering omgaat met dat zoeken naar de waarheid. Hij vroeg om dóórpakken. Misschien moet je in het land van Srebrenica, de twee van Putten, Lucia de B. en ga zo maar door, een héle lange weg bewandelen om waarheden boven tafel te krijgen. Om over het krijgen van een ‘sorry’ nog maar te zwijgen.
Om weer terug te komen op de tegenstellingen van samenkomen en bezinnen. Als zich een situatie voordoet waarin er andersom onrecht geschiedt – bijvoorbeeld het dossier MH17 – dan worden de onderste stenen het liefst zo snel mogelijk boven gehaald. Dát dan weer wel… Iets om de aankomende periode te overdenken, lijkt mij zo.
Maarten Prinsze
notaris Prinsze Notariaat
