Vanaf een stuk blanco papier een nieuw wegennet opzetten, zoals dat gebeurde met Almere, geeft een heel apart verkeersbeeld. De vraag is of dat dan beter of juist slechter uitpakt dan vroeger. We rijden een rondje met Jeffrey Schirrmann, rijschoolhouder en Almeerder van het eerste uur.

Rider’s Lifestyle, het bedrijf van Jeffrey Schirrmann, is gevestigd in een vrij nieuw pand in Tussen de Vaarten. Zodra we in zijn auto zitten, zet Jeffrey echter meteen koers naar Almere Haven. ’Daar liggen mijn roots,’ legt hij uit. ’Op vrijwel dezelfde plek waar ook onze stad ooit begon. Mijn ouders behoorden tot de eerste tien bewoners van Almere.’ We kronkelen door het labyrint van De Werven, met zijn typische jaren zeventig-bebouwing. Het is hier voor een buitenstaander vrij lastig om de weg niét kwijt te raken. Maar daar is heel bewust over nagedacht, volgens Jeffrey: ‘Je vindt hier geen doorgaande stroomwegen. Daardoor word je gedwongen rustig te rijden en kan alle verkeer door elkaar heen rijden en lopen zonder elkaar te hinderen. Zelfs kleine kinderen kunnen hier veilig op straat spelen.’ Niet dat er een anti-auto-sfeer heerst, integendeel. ‘Kijk,’ wijst Jeffrey naar een hoekhuis. ‘Daar woonde mijn opa. Hij was net zo autogek als ik. We zaten dan samen naar de auto’s te kijken die voorbij kwamen.’ 

Typisch polderverschijnsel

We rijden langs de havenkom en zijn al gauw op de Gooimeerdijk West, waar een paar venijnige drempels het tempo eruit halen. Hinderlijk misschien, maar volgens Jeffrey beslist nodig. ’Hier heb ik vroeger, toen die drempels er nog niet lagen, aardig wat snelheden gehaald,’ zegt hij. ’Almere is een stad van verkeersdrempels. Je kunt ze vervelend vinden, maar ze zijn wel heel effectief. Waar je normaal vijftig zou rijden, moet je bij z’n drempel al gauw terug naar dertig. En dat kan nét het verschil zijn tussen wel of niet op tijd remmen als er een kind oversteekt. Omdat je te maken hebt met menselijke reactietijden, moet je er rekening mee houden dat bij een twee keer zo hoge snelheid de remweg ongeveer vier keer zo lang wordt.’ Dat veel drempels in Almere zo extreem zijn, ligt volgens Jeffrey aan de zachte grond. ‘Door de kracht van de wielen wordt het asfalt net voor en net na de drempels snel ingedrukt, waardoor zo’n drempel steeds steiler en hoger wordt. Hetzelfde effect zie je bij de bruggen hier. Het brugdeel zelf is van beton en stevig gefundeerd, maar het asfalt er net voor en na zakt in. Een typisch polderverschijnsel.’ 

Veel doorgaande wegen zijn hier breed en vierbaans, waardoor mensen geneigd zijn harder dan de toegestane vijftig te gaan rijden

Flink op de schop

’Snelheid is een groot probleem in Almere,’ gaat hij verder. ’Veel doorgaande wegen zijn breed en vierbaans, waardoor mensen geneigd zijn harder te rijden dan de toegestane vijftig.’ We zijn inmiddels op de Havendreef, ter hoogte van de A6, waar we even stoppen. Jeffrey wijst over de enorme bouwplaats die de snelweg op dit moment is: ’Kijk, het wordt prachtig! Er komen aparte rijbanen voor doorgaand en plaatselijk verkeer, net als bijvoorbeeld rond Eindhoven en ten zuiden van Utrecht. Dat levert een veel betere doorstroming op. We hebben straks ook minder last van sluipverkeer.’ Jeffrey wijst naar het punt waar de Paralleldreef op de Waddendreef uitkomt. ‘Dat hebben ze ooit heel slim aangepakt. Je móet daar nu wel rechtsaf, zodat het omzeilen van de file via de Paralleldreef nauwelijks meer loont.’ Dan maar verder over de Havendreef, die even later naadloos overgaat in de Stedendreef. Dit stuk is afgelopen jaar flink op de schop gegaan. ‘Het aantal rijbanen is verdubbeld, maar nog beter is dat de verkeerslichten nu goed op elkaar zijn afgestemd. Als je op de groene lampen rijdt, hoef je in principe nooit stil te staan voor een rood stoplicht.’

Gevaarlijkste punt van Almere

Een stuk verderop, waar de Hospitaaldreef het Donjon onder duikt, trok de wegbeheerder lering uit mindere ervaringen. ’Op die rotonde stond het verkeer altijd muurvast,’ herinnert Jeffrey zich. ’Sinds er verkeerslichten staan, stroomt het soepel door.’ Al met al kunnen we concluderen dat een nieuwe, doordachte stad verkeerstechnisch duidelijk een streepje voor heeft op oudere gemeentes. Maar dat we in Almere ook wel eens miskleunen, toont Jeffrey in Muziekwijk, op het punt waar de Bartokweg het Chopinpad kruist. Als je vanaf de Albert Heijn komt, kruis je achter elkaar een rijbaan, een fietspad en een busbaan. ’Dat is misschien wel het gevaarlijkste punt van deze stad,’ aldus Jeffrey.