Na een onstuimige periode liet Haddock het anker zakken op een nieuwe plek aan de Gooimeerdijk. Lifestyle Almere proefde de sfeer en luisterde naar de toekomstplannen van rasondernemer Philippe van Thiel. Watersportschool, beachbar, botenverhuur en bed & breakfast draaien alweer volop. Voor de jachthaven heeft hij grootse plannen. Philippe: ‘De financiering is rond en alle plannen liggen klaar. Wat mij betreft starten we morgen met de bouw van de jachthaven van de toekomst – de meest duurzame.’

Op de dijk bij het Surfstrand Haven parkeer ik mijn auto. Vanaf hier kan ik de nieuwe stek van Haddock goed bekijken. Het blauwe gebouw met de roestbruine pannen straalt ietwat nonchalant in de zon. Achter het gebouw zwieren hoge bomen sierlijk mee op de wind en prijken dijkgrassen trots langs de kade. Kinderen bouwen zandkastelen op het strand voor het terras en een surfer tuigt zijn zeil op. Een fijn, ongedwongen gevoel overspoelt mij.

Opnieuw pionieren

Vanaf het terras begroet Philippe mij enthousiast. De vrouw naast hem stelt hij voor als zijn steun en toeverlaat Wieteke Kleipool. Zodra de drankjes op tafel staan, steekt Philippe van wal. ‘We zijn hier aan het pionieren. Net als in mijn beginjaren. In 1987 sliep ik in één van de zeecontainers die dienst deed als bar. Zodra ik ’s ochtends de deuren opende, stonden de eerste cursisten al te wachten op hun zeilles. Mooie tijden!’  

Op volle toeren

Vanaf het prille begin groeide het bedrijf gestaag. Wieteke: ‘De zeillessen werden uitgebreid met windsurf- en kanolessen en de inmiddels befaamde watersport- en zeilkampen. Zodra de eerste steigers in het water lagen, legden Almeerders hun bootje aan en zo ontstond het idee om de zaak uit te breiden met een jachthaven. Binnen een paar jaar was Haddock Watersport een begrip in Almere. De container-bar werd vervangen door een permanente horecavoorziening. Een restaurant en zalenverhuur volgden. Net als onze bed & breakfast. Het bedrijf draaide op volle toeren.’ 

Duurzame haven binnen de Floriade

Totdat de Floriade op de deur klopte. Philippe: ‘In 2013 kreeg ik
de keuze om Haddock te verkopen of het bedrijf te ontwikkelen binnen de gemeentelijke plannen,’ herinnert Philippe zich. ‘De groene voetprint die de Floriade pretendeerde te gaan neerzetten, sprak mij erg aan. Met architecten en ingenieurs bedacht ik een plan, hoe de haven in de Floriade eruit zou gaan zien. Mijn bedrijf zou duurzaam worden; een inspiratiebron voor fabrikanten en leveranciers. Ik zou energieneutraal bouwen en producten van fabrikanten leasen. Hergebruik is de toekomst.’  

Lastige keuze  

Het liep anders. ‘Noodgedwongen stopte ik,’ vertelt Philippe. Commercieel was het niet vol te houden. Haddock werd lastiger bereikbaar, de omgeving werd kleiner gemaakt en daardoor liep de klandizie terug. Daarnaast stond ik financieel onder druk vanwege de kostbare rechtszaken. Was ik doorgegaan, dan was Haddock ten onder gegaan. Door te stoppen kon ik ergens anders opnieuw beginnen, mijn personeel meenemen en mijn zeilschool draaiende houden.’

Verhuizen naar de Caraïben 

‘Het was een emotionele beslissing. Ik wilde mijn bedrijf niet kwijt. Mijn plannen voor een groene jachthaven wilde ik uitvoeren. Thuis konden we er goed over praten. Mijn zoon spoorde mij aan om ‘nu eindelijk te gaan genieten’. Maar dat deed ik al. Ik ben nog geen dag met tegenzin naar mijn werk gegaan. Een nieuw bestaan op bijvoorbeeld de Caribische eilanden zou mij niet meer voldoening geven. Mijn besluit stond vast: Haddock gaat door!’

 

Je hoort de golven

over het strand

rollen. Man, dat is

gewoon geweldig!

 

Nieuw begin

Zachtjes waait de wind langs de schermen die het nieuwe terras omsluiten. Philippe liet ze plaatsen, nadat hij de horeca overnam van de surfschool, waar hij nauw mee samenwerkt. Hij vervolgt: ‘De eerste Optimist kinderzeilcursus op het Gooimeer gaven we, terwijl we de spullen in de oude Haddock nog aan het inpakken waren. Voor deze kinderen is dít Haddock. Net zoals dertig jaar geleden Haddock voor hun vaders en moeders bestond uit drie containers. Mooi!’

Bediening tot op het strand

Philippe: ‘Onze strandtent is recent geopend en we krijgen enorm veel positieve reacties. Van voormalig ligplaatshouders tot buurtbewoners.’ De serveerster loopt met een bittergarnituur en twee flesjes cola richting het strand. Een stel neemt het plateau dankbaar aan en keuvelt verder. Hij volgt mijn blik en lacht. ‘We maken er hier een feestje van! Of je nu komt om te watersporten, strandhangen of op het terras gaat zitten, een hapje en drankje brengen we overal.’ 

Koffie bij de bootbar

Op de vraag wat hij heeft meegenomen vanuit de oude Haddock gebaart hij richting de strandtent. ‘In onze bootbar hebben we geen dag zonder werk gezeten,’ vertelt hij trots. ‘In de ochtend serveerden we vanachter de bootbar de laatste kopjes koffie aan het Weerwater. Een paar uur later vlogen vanaf de nieuwe locatie de frisdrankjes over dezelfde bar.’  

Alle ins and outs

Philippe: ‘Ik voel mij gezegend dat ik opnieuw mag beginnen met mijn know-how en de mensen om mij heen. We zijn één grote familie. Voordat Harry onze havenmeester werd, was hij jarenlang ligplaatshouder. Wieteke gaf ik zeilles toen ze pas elf was. Later is ze bij mij in het bedrijf gekomen. Als één van de weinigen kent ze alle ins and outs.’ Wieteke: ‘Ik heb mijn man bij Haddock leren kennen. We zijn er zelfs getrouwd. De toekomstige jachthaven wordt nét zo’n mooie trouwlocatie, misschien wel mooier. Je kunt er straks ook overnachten. Wil je trouwens de nieuwe bed & breakfast zien?’

Bed & breakfast in grachtenpand

Na een korte rit zetten we onze huurfietsen in de achtertuin van een idyllisch grachtenpandje in het centrum van Almere Haven. Het is een fris etablissement met vijf gastenkamers. ‘Ontbijt is inbegrepen,’ zegt Wieteke. De haven is de enige activiteit die nog niet is doorgestart: een kwestie van tijd. Want de plannen die in eerste instantie werden bedacht als duurzame oplossing voor de jachthaven met horecabedrijf, zeilschool, werf en bed & breakfast binnen de Floriade, liggen klaar om gebruikt te worden.

Haven van de toekomst

‘Mijn jongste zoon heeft als studieproject onderzocht hoe de haven van de toekomst eruit ziet. Antwoord: het is één grote beleving. Stel je voor: op vrijdagavond vaar je met je gezin de haven binnen. Vader gaat vissen, moeder gaat zeilen met de kids. Gezamenlijk sluiten ze de dag af met een barbecue en overnachten ze in de gezellige bed & breakfast in de haven. In het weekend gaan ze heerlijk de plas op met de kano, en zondagavond gaan ze terug naar huis. De jachthaven is een belevenis!’  

 

Ik ben nog geen dag

met tegenzin naar

mijn werk gegaan

 

De ziel van Haddock blijft

‘Mijn droom is dat de nieuwe duurzame jachthaven de thuishaven wordt voor mijn voormalig ligplaatshouders. Ik zou de naam bijna veranderen in De Thuiskomst,’ grapt hij. ‘Weet je, in 1994 heb ik naast Haddock zes platanen gepland. Ik heb ze geënt. Zodra we een permanente nieuwe thuishaven hebben, plant ik ze daar. Net zoals ik mijn tweede bootbar opnieuw zal gebruiken. Mensen vormen niet alleen de familie, de bouwstenen ook. De ziel van Haddock hebben we meegenomen.’

Wat een top plek

Philippe staart naar de horizon die letterlijk en figuurlijk nieuw voor hem is. Mijmerend sluit hij af: ‘We staan aan de vooravond van een geweldige zomer. Als het hier waait, is het net alsof we in de branding zitten. Je hoort de golven over het strand rollen; dat is gewoon geweldig. Het personeel en ik beginnen langzaam te aarden. Vier weken geleden hoorde je nog: ‘Dit is lang niet zo gezellig als de oude Haddock’. Nu hoor je: ‘Wat is dit een mooie plek’. Kortom, het komt goed.’ Hij zwijgt. Het riet wuift, de loungemuziek speelt, de wijnglazen klinken en in alle rust kijken we naar de surfers die hun kunsten vertonen op het zonovergoten meer. Een mega beleving.