Achter een dikke stalen deur, helemaal onderin het stadhuis, wordt de geschiedenis van de stad bewaard in eindeloze rijen kartonnen dozen, gevuld met droge documenten. In een hoekje achterin staan drie kasten met spullen. Een bord, een grammofoonplaat, een poppetje op een sokkel. Het zijn geschenken, trofeeën, levenloze overblijfselen van wat ooit leefde. En achter elk stuk zit een verhaal. Dit is de schatkamer van Almere.
Kneuter: kortzichtig, benepen denkend persoon;
gewestelijk ook voor klager, mopperaar. Zie ook heikneuter.
Bron: Groot Scheldwoordenboek.
Kneuter is geen vleiend woord. Han Lammers, oud-landdrost en oud-burgemeester van Almere, bedoelde ’t dus zeker niet als compliment, toen hij de stad en haar inwoners destijds kneuters noemde. Waarschijnlijk omdat hij het helemaal niet eens was met de eerste wijk in Almere-Haven, zoals de ontwerpers die aan de tekentafel vorm gaven: intieme woonerven met pittoreske grachtjes, alles ‘knus’ op elkaar. De ambities van Lammers reikten veel verder: Almere moest zich ontwikkelen tot een moderne stad met innovatieve architectuur. De huidige opzet was in zijn optiek ‘kneuterig’ en ‘benard’.
De Kneuter:
symbool voor Almere
Het was dan ook niet toevallig dat Lammers, bij het eenjarig bestaan van de gemeente Almere in 1985, het beeldje De Kneuter kreeg uitgereikt. Het was gemaakt door kunstenaar Cor Kennedy. Die gaf Lammers groot gelijk: ook volgens hem was Almere ‘gedrongen en popperig’. Dat drukte hij uit in een beeld van een gedrongen mannetje – een kneuter met een schep in de hand. Uit de klei getrokken. Net als Almere. Overigens verhuisde deze Amsterdamse kunstenaar later naar Almere en groeide hij uit tot de nestor van de Almeerse kunst. Het kan verkeren.
De wens van Lammers werd trouwens alsnog vervuld. We mogen trots zijn op onze moderne stad met haar opvallende architectuur. Mensen uit de hele wereld komen hier naartoe om de fraaie bouwkunst te bewonderen. En een beetje kneuterigheid? Ach, dat maakt een stad toch ook wel weer ‘gezellig’.
