Fotograaf en schrijver Bart Buijs fietst door Almere en legt vast wat hem boeit. 

Klimbos, Stadslandgoed de Kemphaan

Een klein stukje terug kun je bij Stichting AAP kijken naar de rollebollende apen, maar vanaf het terras van Staatsbosbeheer heb je zéker zo’n leuk uitzicht. Over de volle breedte van het panorama volg je de strapatsen van kinderen op de weides: aan de slootkant, in het water of bungelend aan de kabels van het klimbos. Het trekpontje is verreweg favoriet. Vol overgave sjorren ze aan de touwen. En hoe doelloos dat eindeloos trage heen-en-weer pendelen ook mag lijken, het deert de kinderen niet.

Gooimeerdijk West

Ik hou ervan. Gewoon een stukkie dijk met een paaltje en een paar honderd muizenholen onder een veelheid aan blommetjes. Remmen, stoppen, stilstaan. Fysiek en mentaal. Dan dringt het tot mij door, dat dat paaltje daar al 51 jaar staat. Aan de vorm te zien had het daarvoor al een andere leven, als stoeprand. Ge-upcycled in Flevoland. Toen al. En die goeie ouwe dijk wordt al die jaren al geteisterd door onnoemelijke aantallen muizen en andere graafbeestjes en nóg houden we hier onze voeten droog. Het bijzondere van Almere omringt ons elke dag. Je hoeft het maar te zien.

 

Het bijzondere van Almere omringt
ons elke dag, je hoeft het maar te zien

 

Kamerlingh Onnesstraat, Nobelhorst

Het inmiddels traditionele en uiterst succesvolle woonconcept van Almere was en is nog altijd een ‘huis met een tuintje’. Voeg daarbij een gracht en een rank boven het water hangend plankier, en kijk eens wat een woonkwaliteit. De fruitbomen moeten nog wat groeien, de gracht verder uitgediept en de oever afgewerkt. Maar hij is er nu al dolgelukkig mee. En apetrots.

Vasco da Gamapad, Almere Poort

Almere is de stad van de Olifantenpaadjes. Alle goedbedoelde rechte lijnen en lange bochten ten spijt, Almeerders snijden elke door potloodslijpende kantoorstedenbouwkundigen bedachte kromming koppig af. Maar soms, soms is er een briljante tekenaar die speels bedenkt dat een voetpad best rechtdoor mag lopen, ook al ligt er een gracht. Ik pleit ervoor om er nog een bordje bij te zetten. Let op: er is er eentje die drijft.

 

Op het land,

op het water,

overal is ruimte

 

Gooimeerdijk Oost

Dit is Almere ten voeten uit. Ruimte op het land, ruimte op het water. En altijd en overal die dijk met die onweerstaanbare aantrekkingskracht. Voor een groot deel van de inwoners is hij in een paar minuten te voet bereikbaar. Even uitwaaien. Of gewoon in de verte staren. De bootjes komen van dichtbij, uit één van onze jachthavens. Of van de overkant, want aan onze kant van het Gooimeer is het namelijk stukken beter zeilen. En de fietsers, die komen overal vandaan. Uit heel Nederland. Aangetrokken door onze nooit eindigende open fietsroutes. Want in onze polder is het stukken beter fietsen dan waar ook.

Echobos, Overgooi

Je verwacht het niet. Zo’n tafereel in Almere. Nu ja, ik wel, maar jij misschien niet. Geloof mij, je vindt ze moeiteloos overal in de stad. Groene, open stukken, midden in de stad. Met dartelende veulens in de weide. Het fietspad loopt er hier pal langs. In Overgooi gaan indrukwekkende gevels grotendeels schuil achter mooi verzorgde hagen. Loop je daar rond, dan waan je je in Blaricum. Precies zoals beoogd bij het stadsontwerp.