Fotograaf en schrijver Bart Buijs fietst door Almere en legt vast wat hem boeit. In deze editie doet hij dat met extra energie…

Windmolenpark Jaap Rodenburg, Pampushout

Ga snel nog even kijken naar de windmolens die als aardvuur uit de polder omhoog schieten (zo bedacht door Almeerse basisschoolkinderen). Ondanks hun voor een windpark respectabele leeftijd van vijftien jaar staan ze er nog schitterend bij. Maar een herrie dat ze maken! Het energiepark wordt dit jaar afgebroken en Nuon heeft geen plannen om er een park voor terug te plaatsen. Hoeven ze ook niet te doen. Ze zijn al de grootste windvangers van het land (in capaciteit). En elders in de polder staat het Alexia Windpark al een tijdje ruim zeven keer zoveel energie op te wekken. 

Almere Poort

De twee windturbines op de villa in Poort vormen een ongebruikelijke aanblik. Maar als ze érgens op een huis horen te staan, dan is het hier: in de wijk van de ontdekkingsreizigers. Waarheen de wind hen voerde, zo is het ook met de turbines. Als ik dichterbij ben voegen ze zich, als door een onzichtbare hand bewogen, naar de optimale windrichting. De ene wiebelt een beetje door de draaiing van de schoepen. Maar het is niet meer dan een zacht gefluister dat ik hoor. En het klinkt een beetje als: ssscccchhhhoooooonnnnn.

Met de auto naar de sportschool rijden: een vreemde gewoonte…

De Mix, Tussen de Vaarten

In Almere kun je ook indoor sporten in de zon. Als je de goeie sportschool vindt. Zoals deze in Tussen de Vaarten. Op de benedenverdieping een uurtje op de loopband, terwijl je uitkijkt op het verkeer op de rotonde. Toch iets minder saai dan een dom Amerikaans programma in de doorsnee sportzaal.
Op de bovenverdieping duik je onder de gewichten. Zoveel vensterglas als hier vind je niet overal, maar in alle stadsdelen zijn wel meerdere sportscholen. Steevast met goed gevulde parkeerplaatsen. En dat is eigenlijk een vreemde gewoonte: met de auto naar een sportschool rijden, om daar energie te lozen die je voor een deel ook op de fietstocht of wandeling er naartoe had kunnen verbranden.

Hoge Ring ter hoogte van Waterwijk

Vanaf de A6 gaat ’ie bijna verloren in de skyline, maar vanaf de andere kant laat zich de WTC toren aanzienlijk beter bekijken. Zo rond zes uur ’s avonds kennelijk nog volop in bedrijf en, in weerwil van wat stadspessimisten beweren, toch nog voor de helft gevuld ook. Hoeft ook niet te verbazen, want uitstraling, aankleding en inrichting van de toren zijn van internationale allure. Het gebouw staat te sprankelen in de schemering. Doet me toch óók een beetje aan Shenzhen denken. En New York, en London. Van een andere orde natuurlijk, maar droom gewoon even lekker mee. En laten we intussen blij zijn, dat wij er maar eentje van deze omvang hebben…

Markermeerdijk, Almere Stad

In Almere kun je lopen in het bos. Kan overal in Nederland. Of je kunt lopen in de polder. Kan op veel plaatsen in Nederland. Je kunt ook lopen in de stad. Plekken zat in Nederland. Maar waar kun je oneindig joggen op de dijk? Dát is een schaarse Almeerse kwaliteit. Hardlopen op de dijk is onvergelijkbaar heerlijk: verheven, bijna zwevend boven land en water, lucht, zon en een briesje alom. Lekker weinig last van de loslopende honden ook. En ik spreek uit persoonlijke ervaring. Zo fijn is het lopen op de dijk, dat je er zelfs hartje winter hardloophelden kunt spotten. Op de horizon ligt Amsterdam, maar gelukkig buigt de dijk op veilige afstand af. Er is immers geen enkele reden om daar naartoe te willen hollen.