Ik heb echt het beroerdste beroep ter wereld: voortdurend allerlei dingen proeven, en dan weer woorden zoeken om te vertellen hoe lekker die zijn. Echt, dat valt niet mee. Maar ja, iemand moet het doen en toen er gevraagd werd wie dat moest zijn, keek iedereen ineens naar mij. Zo gaat dat dan.
Toen er voor dit nummer een verhaal moest komen over draadjesvlees, vond ik dat ik minstens moest weten, waarover ik het had vóór ik u op het verkeerde been zette. Lekker draadjesvlees maken kan ik gelukkig – beter zelfs dan mijn oma, die wel een heel lieve oma, maar helaas geen groot kooktalent was. Maar waar kon je in Almere lekker draadjesvlees eten?
U voelt ‘m al: alleen de proef op de som bracht uitkomst.
En zo zaten we op een avond in het Indisch Veerhuys, waar we nog altijd niet waren geweest. Beslist een mooi restaurant, smaakvol ingericht. Je waant je zowat in Indonesië (al is de muziek niet helemaal mijn smaak). De rendang – een Indonesisch vleesgerecht – waarvoor we kwamen, was geweldig, en verder ook alle andere dingen die we proefden. Ziezo, dat weet ik dus ook weer – en u nu dus ook!
Een paar dagen later reden we bij dik dertig graden naar Poort, waar we in de Grandfetaría de draadjesvleeskroket gingen proeven. We kwamen terecht in een verrassend mooie zaak, bepaald geen alledaagse snackbar. Je zat er prettig bij, met airco en wifi en aan een brandschoon tafeltje met uitzicht op de oudste boom van Almere.
Nu is lunchen met alleen een kroket wat karig, dus bestelde ik ook een frietje stoofvlees. Dat bleek een voltreffer. Niet zo’n kloddertje saus met hier een daar een flintertje vlees zoals je dikwijls krijgt, maar een gulle portie geurig en smeuïg écht draadjesvlees. Ik werd er diepgelukkig van en ga dit beslist in het najaar nog eens overdoen.
Overigens: laatst vertelde iemand mij op een feestje dat hij in een restaurant wel eens doet of hij culinair journalist is, met een opzichtig schrijfblokje op tafel. Dan kreeg hij van alles gratis, beweerde hij. Ik hoop dat ik hem niet te hard heb uitgelachen, want zo mooi is het leven niet. Ik betaal altijd gewoon de rekening, en hoop vooral dat niemand mij herkent. Want als dat ooit gebeurt, wordt mijn werk echt een stuk moeilijker, hoor!
Gerrit Jan Groothedde
Gerrit Jan Groothedde,
beter bekend als Eetschrijver, woont en werkt als freelance culinair journalist in Almere. Op zijn blog www.eetschrijven.nl
geeft hij (on)regelmatig zijn ongezouten mening over eten en alles wat daarmee samenhangt. Na Weg Van De Supermarkt en Het Antidieetboek schrijft hij momenteel aan een volgend boek.
