Gerrit Jan Groothedde
Gerrit Jan Groothedde, beter bekend als Eetschrijver, woont en werkt als freelance culinair journalist in Almere. Op zijn blog www.eetschrijven.nl geeft hij (on)regelmatig zijn ongezouten mening over eten en alles wat daarmee samenhangt. Onlangs verscheen bij Het Spectrum zijn boek “Weg van de supermarkt”.
Er is een boek over ons geschreven, wist u dat al? Ja, over u en mij. Misschien hebt u het nog niet gelezen, maar het is er wel: ’Weerwater’, van Renate Dorrestein.
Een boek over Almere en de Almeerders, ja echt! Goed, het is niet wat je noemt een vrolijk boek. Het begint er al mee dat iedereen buiten onze stad van de ene op de andere dag het hoekje om gaat. De hele wereld houdt op te bestaan. Alleen Almere en een paar duizend Almeerders, hoofdzakelijk vrouwen, overleven.
En dan? Er komt niets meer van buiten, dus het handjevol Almeerders zal voor zichzelf moeten zorgen. En dan blijkt dat we daartoe prima zijn toegerust. Overal binnen de stad wordt op kleine en grote schaal aan landbouw gedaan. Aan voedsel zal het niet liggen.
Mooi ergens wel. Almere keert terug naar zichzelf. Afgelopen dus met de bizarre situatie dat veel verse producten onze stad verlaten, terwijl allerlei zakjes, pakjes en bakjes er naartoe stromen. We gaan in de meest letterlijke zin terug naar onze wortels.
Natuurlijk: de voedselvoorziening is lang niet het belangrijkste thema van het boek. Maar het zet je wel aan het denken.
Mocht het ooit zo ver komen en mochten mevrouw Eetschrijver en ik tot de gelukkige overlevenden behoren, dan hebben wij in elk geval een lichte voorsprong. Op ons dakterras groeit van alles: pompoenen, tomaten, komkommers, aubergines, aardbeien, allerlei kruiden… Die paar vierkante meters zijn in een ware smultuin veranderd. En dat allemaal dankzij een paar kweekbakken en wat aandacht.
De aanleiding? Vooral dat leuke groentestalletje, dat eind 2013 plotseling een paar maal per week opdook in het winkelcentrum van Buiten: het laat zich in 2015 niet meer zien… Wat hadden die lui lekkere groenten en fruit! En wat mis ik ze! Dus zal een enthousiaste groente-eter als ik voor zichzelf moeten zorgen.
De wereld hoeft echt niet te vergaan om te ontdekken hoe leuk het is om zelf iets eetbaars te laten groeien. Het kan altijd en overal. Als het niet in je tuin is, dan wel op je dakterras of balkon, of desnoods in je vensterbank. Even een uurtje googelen en de ideeën vliegen je om de oren.
Lokaler kan niet. Lekkerder ook niet trouwens.
