Fotograaf en schrijver Bart Buijs fietst door Almere en legt vast wat hem boeit. 

Van bouwval naar kasteel

De hekken gingen open en duizenden Almeerders stroomden toe om een blik te werpen in de ruïne. Nu het nog een bouwval is, voordat het een echt kasteel gaat worden. Een onvoorstelbare blik in de toekomst. Want iets dat al onaf was en ook is vervallen, moet wel dubbel dood zijn. Toch dwaalt er tussen de glasscherven en het puin al iets van een nieuwe geest. Eentje van ontluikende belofte en verwachting. Een hunkering naar historie en een reden voor het bestaan van dit alles. Een legende.

Het Beatrixpark

Zo zijn ze er hooguit een weekje, de monochrome bladspiegels. Als al het loof van dezelfde kleur bijna gelijktijdig omlaag komt en er even weinig wind is. Een geluksweekje. In onze stad is het speuren naar mooie bladspiegels. We hebben veel bomendiversiteit, dus is het meeste herfstblad meerkleurig. Ik moest kilometers fietsen, voordat ik deze in het Beatrixpark vond. Een boom, omringd en gedragen door alles wat hij was. En volgend jaar weer wordt.

De Boekaniers midgetgolfbaan

Het herfstblad heeft de Boekaniers midgetgolfbaan in het Beatrixpark sprookjesachtig toegedekt. Een deken voor de winterslaap. Pas in het voorjaar wordt hier weer getimmerd en geschilderd. In de zomer bruist het hier van het leven, met bezoekers van twee tot tachtig jaar. Patat en ijs en chocolademelk worden verkocht vanachter de zelf getimmerde toonbank. Een hint van de terugkerende vrolijkheid is te horen in het schaterende lachen van de kinderen op het ernaast gelegen speelterrein.

Oliebollen dampen naast Oosterse waren

De markt

De markt is de wereld in het klein. Culturen versmelten er moeiteloos. Op de markt is het simpel, zijn er geen muren en komen we elkaar onbekommerd tegen. Het is nog vroeg en rustig, maar de kip roostert al tegenover de roti. Oliebollen dampen naast Oosterse waren. En een behoofddoekte moslima dingt vriendelijk (en succesvol) af bij de kaasblanke koopman. Er wordt gelachen. Hier lijken tegenstellingen ver weg. Ook al heb ik niets nodig, scharrelen over de markt maakt van mij heel even de wereldburger die ik wil zijn.

Ebenezer Howardpark

Een tamelijk on-Nederlands tafereel. On-stedelijk eigenlijk ook. Toch tref je dit bruggetje met zijn imposante bomen-wachters aan in het hart van Almere Stad. Het Ebenezer Howardpark ligt pal aan de Veluwedreef en het is prachtig in al zijn eenvoud. Het merendeel van de Almeerders heeft geen idee van het bestaan van de groene juweeltjes. die overal in de stad verspreid liggen. Voor hen is dit niet meer dan een bruggetje, op weg naar het stadshart. Stap eens wat vaker op de fiets, dan zie je wat.