Onder een oneindig hemelgewelf van duizend kleuren avondrood wordt hij wakker. Verdwaald op rusteloze polderwegen en gestrand aan de rand van een haveloze waterpartij tussen bergen van zand en schraal opschietend groen. Op weinig meer dan een verwaaid duin aan de rand van een net uitgegraven meer tuurt de twintiger naar de overkant. Onbarmhartig waait de wind witte koppen op het water en volle tranen in zijn ogen. Behalve die indringende ondergaande zon is er weinig te zien. Niet hier op de zandplaat, noch in de vermeende stad aan de overzijde. Alom is het leeg en laag begroeid. Mooie plek, denkt de jongeman. En hij stroopt de mouwen op.
Voor honderd piek pacht hij van de RIJP (Rijksdienst IJsselmeerpolders) een stukkie kale grond aan de oever. Een container kost ‘m 80 gulden huur voor het hele seizoen. Achterin gaat een bed – niet verder vertellen – eronder legt hij zwemvestjes. Niet voor opslag, maar als matras. In emmers koelen flesjes bier en frisdrank. Als het donker wordt, flakkert licht van een olielampje een bijna-gezelligheid in deze combi van kantoor, kantine, loods, receptie, woon- en slaapkamer van zeilschool Voor de Wind. ‘Eigenlijk was het een kale bende,’ zegt Philippe van Thiel nu.
Na die eerste huurcontainer kwam er nog eentje, vervolgens een grote tent en daarna een kantine, een steiger, een botenopslag, een hellingbaan en heette het op zeker moment Haddock Watersport. Maar wat er vooral kwam was bezoek. Kinderen en jongeren, om te zeilen en surfen. En papa’s en mama’s voor hun boot en hun borrel. Dit autonoom ontstane stukje grote stad met zijn idyllische rafelrandje verwierf zich een plaats in het hart van de stad, niet louter geografisch, maar vooral spiritueel. Een stukje Almere dat niet van rand tot rand was bedacht, maar uit verbondenheid met het land was gegroeid. Hier kon het. Dus hier gebeurde het.
Dat dát na 32 jaar voorbij is, omdat er nu een Floriade komt én omdat een stad nu eenmaal verandert, doet Philippe groot verdriet. Maar het stopt hem niet. Want op het surfstrandje aan de oever van het Gooimeer komen de wind en de jongen elkaar weer tegen. Opnieuw tuurt hij naar de horizon en glanzen zijn ogen. Een man met jongensdromen die nog niet vervuld zijn. Een ecologische jachthaven, een upcycle perron voor boten, een klimaatneutrale scheepswerf of een Turntoo recreatieconcept aan de Noorderplassen. Het kan. Want waarom niet? En dat is waarom ik Philippe op de troon wil. Het is een bescheiden ode aan deze Almeerder die al 32 jaar aan de stad meedoet en daar nog geen punt achter wil zetten. Wind mee of tegen. Want alle wind is goede wind, voor wie durft te zeilen.
Troon
De rubriek Troon belicht minder bekende Almeerders die onuitwisbaar hun stempel op de stad drukken of hebben gedrukt. Het zijn de stille bouwers, de zachte redenaars, de onvermoeibare pleitbezorgers en de harde werkers. Ze zoeken niet de publiciteit, maar blijven op de achtergrond. Lifestyle Almere zet hen op de virtuele troon. Op een plek in de stad, die voor hen een speciale betekenis heeft.
De troon is beschikbaar gesteld door Yoused.nl. Weet u iemand voor de troon, laat ‘t weten met een mail aan: troon@lifestylealmere.nl
