Gezinshuisouder bij Vitree – Professioneel opvoeder Roy woont op zijn werk

In: Reportage | Editie:

Tekst: | Fotografie:

Het oud-Afrikaanse gezegde ‘It takes a village to raise a child’ is volledig toepasbaar op deze gezinssituatie. Als gezinshuisouder bij Vitree is Roy Thepen de spin in het web voor zijn drie kinderen in het gezinshuis. Samen met zijn vrouw Karen, hun familie en de betrokken hulpverleners zorgen ze voor een stabiele, liefdevolle en ‘zo thuis mogelijke’ situatie. De kinderen hebben veel meegemaakt, en hebben daardoor nét wat meer begeleiding nodig dan in een regulier (pleeg)gezin mogelijk is. Roy biedt hen dat. En meer!

Roy: ‘Vijf jaar geleden werden beide ouders van dit gezinshuis abrupt ziek. In eerste instantie ging het om tijdelijke vervanging, maar toen de situatie niet verbeterde, nam ik de volledige zorg voor Job en Nina over. Mijn vrouw en ik zijn in het gezinshuis van Vitree gaan wonen. Een halfjaar later kwam Dave erbij. We vonden het meteen hartstikke leuk. Het geeft voldoening en het spreekt je creativiteit aan om 24/7 maatwerk gezinszorg te bieden.’ 

Ondernemen met je hart 

Ondernemen zit Roy in het bloed. ‘Mijn moeder Judith kwam meteen in loondienst. Mijn vrouw en vader zijn vrijwilligers. Broers, zussen, nichtje, tantes, schoonouders en vrienden steunen ons op allerlei manieren. Als ik vrij ben, komt mijn moeder hier in huis. De kinderen kunnen hun eigen hobby’s blijven doen en hun vrienden zien. Dat brengt rust en stabiliteit.’ Judith: ‘Hoewel het mijn werk is, ben ik toch ook hun oma. Precies zoals ik dat voor mijn biologische kleinkinderen ben. Ze komen bij mij logeren en binnenkort gaat Nina mee op wintersportvakantie.’

Eigen leven

Het is een zeer betrokken gezinsleven. Roy en Karen gaan met de kinderen op vakantie, nemen hen mee op visite, en met de kinderverjaardagen nodigen ze vrienden en familie uit. ‘Of we een eigen leven hebben?’ vraagt Roy. ‘De kinderen zijn onderdeel van mijn leven. Dat is een bewuste keuze. Ze worden nu ouder en daardoor kan ik vaker mijn eigen hobby’s oppakken, zoals sporten. Op een gegeven moment zie je het niet meer als werk, maar als een gezin dat gerund moet worden. Nou ja, behalve dan de verslagen, bijscholing en overleggen. Dat beschouw ik als werk. Tijdens tripjes of vakanties alleen met Karen, kan ik mij daar goed van afsluiten.’

Tips voor toekomstige gezinshuisouders

‘Stap er blanco in,’ adviseert Roy.’ Volg je eigen gevoel en overtuiging. Het is goed om te weten dat de problematiek waar kinderen mee binnenkomen snel vermindert, doordat ze in een stabiele gezinssituatie terechtkomen. Door de continuïteit, de liefde en de aandacht drogen ze snel op tot leuke en lieve kinderen. Uiteraard hebben ze allemaal hun eigen onhebbelijkheden. Maar wie heeft die niet? Onze visie is dat we niet inspelen op de problemen, maar ons juist richten op hun talenten. We zorgen dat ze zich daarin kunnen ontwikkelen. Daardoor gaan ze stralen.’ 

Die komen er wel

‘Job werd vorig jaar Nederlands kampioen snowboarden,’ gaat Roy verder. ‘Dave, met een licht verstandelijke beperking, liep stage in de bediening. Via de gemeente is hij de eerste die een jobcoach krijgt aangeboden naar een betaalde baan, met behoud van zijn Wajong. Nina kreeg te horen dat ze haar droom om kapster te worden wel gedag kon zeggen zonder ROC-opleiding. Nou, zij is nu de jongste kapster ooit vanuit een particuliere kappersopleiding!’ Moeder en zoon glimlachen intussen naar elkaar. ‘Daar moet je Roy voor hebben,’ zegt de eerste trots. ‘Als er gezegd wordt dat iets niet kan, dan zoekt hij wel een manier.’ 

Van gezinshuis naar begeleid zelfstandig wonen

Nog even en de kinderen staan op eigen benen. Roy: ‘Als ze zichzelf daar klaar voor vinden, mogen ze uitvliegen zodra ze achttien zijn. Dat betekent niet dat ik de deur dichtdoe en hen nooit meer zie. Ze kunnen hun leven lang terugvallen op onze steun.’ Roy denkt ook vooruit. ‘Als we opnieuw kinderen in huis nemen, wil ik hen na hun achttiende de mogelijkheid bieden om begeleid zelfstandig te wonen. We hebben plannen om drie kleine studio’s in Oosterwold te bouwen. Helaas kunnen we niet ieder hulpbehoevend kind in Almere opvangen. Wél kunnen we onze kinderen een goede basis meegeven, om een mooie toekomst tegemoet te gaan.’