Fotograaf en schrijver Bart Buijs fietst door Almere en legt vast wat hem boeit. 

Wortel-ingroei

Op deze nog desolate plek aan de rand van Nobelhorst staan bovenop een dijkje tien bomen strak in het gelid. Aan de uiteinden zijn uitsparingen in de grond gemaakt, waar je via glasplaten de wortelgroei onder de boom in de gaten kunt houden. Het is een meerjarig onderzoeksproject van de gemeente, om uit te vinden hoe de wortel-ingroei in ondergrondse leidingen, zoals riolering, zoveel mogelijk kan worden voorkomen. Heren in stropdas en op lederen schoenen plaatsen hopeloos onhandig een informatiepaneel. Ze hebben duidelijk meer verstand van worteltjes, grondlagen en voedingsstoffen. 

Zand strand

Goede keuze, zeg! Ruimte zat hier, heel het strand voor jezelf. Lekker hangend in je stoeltje met zelf meegebrachte versnaperingen en een biertje voor de supermarktprijs. Dat mag hier. Even verderop zitten er een paar zelfs lekker in hun nakie. Kan ook. Ik zag het, maar fotografeerde dát natuurlijk niet. En ik hoorde het zelf: Tino Martin dendert hier net zo galmend over het strand als aan de overkant. Alleen hoef je aan deze kant dan weer geen oordopjes in te doen. Eerlijk toegegeven, hier of daar, dat Festival Zand is wel een topattractie.

Overgooise Zoom

Wie denkt dat die Overgooise Zoom er alleen voor bewoners van Overgooi is, kan er niet verder naast zitten. Misschien is het nu nog één van de geheime paradijsjes van de stad, voorbehouden aan de happy few die het ontdekten, maar dat gaat heus niet lang meer duren. Drie eilandjes met meanderende paden, bruggetjes, bloemenvelden en grasweiden. In de luwte van wat struiken geniet een gezinnetje van zon, rust en ruimte. Met de fiets uit Almere Buiten gekomen. ‘Ja, je kunt hier heerlijk vissen, wandelen of picknicken,’ vertelt de moeder, ‘maar wat wij hier het liefste doen is niets. En dan graag urenlang…’

 

Er is een klein beetje

techniek, en verder

vooral puur natuur

 

Surfstrandje Almere Haven

Van de negen (!) stadsstranden die we in onze stad hebben, is dit toch wel het meest knusse. Op wat eigenlijk maar een klein stukkie strand is, vind je een harmonieuze versmelting van surfers, zonaanbidders, families met spittende kinderen, dobberende krokodillen en waaghalzen op een grote banaan. Nou ja, die laatste beleving is al net zo opgeblazen als de drijvende namaakvrucht zelf; even verderop trekken waterscooters er moeiteloos cirkeltjes omheen. Zon en water – met horeca, een palmboom, ligstoelen, allemaal op loopafstand van je huis… Kun je ‘t nóg mooier krijgen?

 

Allemaal op loopafstand

van je huis… Kun je ‘t

nóg mooier krijgen?

 

Wall of Fame

Echt alle respect voor deze mensen, maar vergeef mij: het oogt toch alsof hier veertig prominente sporters als kleurrijke handdoeken aan een waslijn bungelen. En in wat voor positie in de ruimte? Ze hangen er danig in de weg voor het kunstzinnige gevelmozaïek er pal achter, met links zelfs een zuigende leegte. In het vlak ervoor overheerst het abstract artificiële landschap van een skatebaan. En mijn fiets. Ik zou mij er bijna voor verontschuldigen, ware het niet zo’n onbetekenend detail in dit onevenwichtige geheel.