Fotograaf en schrijver Bart Buijs fietst door Almere en legt vast wat hem boeit.

Bushalte Nobelhorst

Overal in Almere staan van die glazen terrariums, maar in Nobelhorst is alles anders, want dorps. Dus staat hier een volledig houten huisje. Erin hangt het informatiebord van het buurtschap en een brievenbus (voor ideeën?). De halte is wel een beetje meer open, maar toch veel knusser dan zo’n staal en glas geval. De Melkfabriek heet het hier en zelfs die suggestie aan historie is verwelkomend.

Lepelaarsplassen 

Het blijft een ongelooflijke verworvenheid, zoveel natuur op wandelafstand van Almere. Hier zie je de Lepelaarsplassen, met de vogelkijkhut links in beeld. Van daaruit heb je ook een prachtig uitzicht. Als je een plekje kunt vinden, want het is er altijd druk. Maar hier op de dijk heb je alle ruimte en zie je de hele dag vogels over komen. Zoals deze vier aalscholvers. Ze pendelen heen en weer tussen de grote kolonie in het Naardermeer en hun foerageergebieden hier in de polder.

Giraffeweg, Almere Buiten

De winter kleedt de stad uit en zonder het loof toont zich Almere in al haar fraaie diversiteit. Zelden formuleerde ik een smoes zo fraai. Want hoe komt het anders dat ik dit hofje niet eerder in de zoeker kreeg? Ik fiets er met regelmaat langs op het schitterende fietspad langs de Hoge Vaart. Zeven mooie woningen, lekker eigenzinnig, in een ovaal rond een terp met volwassen catalpa’s. De woonvariëteit in Almere is buitengewoon. En soms een beetje verborgen.

Er is genoeg besneeuwde dijk voor iedereen

Gooimeerdijk, Almere Haven

Onder de donkere en van nieuwe sneeuw bezwangerde wolkenlucht razen in vliegende vaart hond en kind omlaag. Eén zondagochtend met een mooi sneeuwpak en een paar honderd Almeerders vermaken zich op hun dijk. Winterberg aan het Gooimeer. Er is kilometers sneeuwpret, want er is genoeg dijk voor iedereen.

De schitterende leegte voordat er iets anders komt

Floriade 2017

Lieve mede-Almeerders: kijk eens wat mooi. ‘Die fietsende gast is gek!’, denkt toute Almere nu. Maar bekijk het eens anders. Dit is de schitterende leegte die er is, voordat er iets anders kan zijn. Het is pure verwachting in de gedaante van verwoesting, die de voorbode is van iets wat prachtig kan zijn en in heel de wereld nog niet eerder vertoond is. Ik voel de spanning in het landschap en ik ervaar de grootsheid van wat komen gaat. Ik kijk naar een belofte. Naar een bodem die nog geen taart is, naar een knop die nog geen bloem is. En ik weet, dat dingen nooit zijn wat ze lijken, maar pas iets worden door wat wij ervan maken.

Meer foto’s en verhalen vind je op dagalmere.nl